आदल्या दिवशी रात्रभर धो धो पाऊस पडला होता. ऐन डिसेंबर च्या बोचर्या थंडीत सह्याद्री न्हाऊन निघाला होता. सकाळी लवकर उठून आवरल आणी ट्रेक साठी लागणार सामान pack करून बाहेर पडतो तर काय . . . . पुणे चांगलच धुक्यात गुडूप झालेलं. यावेळी आम्ही निघालो होतो लिंगाणा दर्शनाला.
हाही प्लान भरपूर दिवसांचा डोक्यात होता. मी रुपेश समीर सोमनाथ अशी चौकडी तयार होती. रुपेश ने मला शिवाजी नगर हून उचलल गाडीला kick मारली आणी निघालो. आमचा नाश्ता बाकी होता तो सिंहगड पायथा डोणजे ला उरकला. येत्या २ दिवसात आम्ही लिंगाणा दर्शन रायलिंग पठार बोराट्याची नाळ वरदायिनी देवी वळणकोंड सिंगापूरची नाळ अश्या भल्यामोठ्या area त भटकणार होतो. रायलिंग पाठरासाठीच शेवटच गाव आहे मोहरी. तिथल्या बाळू मोरे यांच्याशी contact झाला. त्यांनी कस यायचं . . . गाडी कुठ पर्यंत येईल अस सगळ सांगीतल. एव्हाना आम्ही सिंहगड घेरा डोणजे मागे टाकल होत. तीथून पाबे खिंडीतून वेल्हा आणी मग तोरण्याला वळसा घालून पुढे एकलगाव सिंगापूर मोहरी अस जायचं होत.
पाबे खिंड चढून आलो तस तोरण्याने दर्शन दिले. तो बिचारा अजूनही धगांमध्ये च लपला होता. . . . सकाळच्या कोवळ्या उन्हात आणी धुक्यात समोरची valley सुंदर दिसत होती.
वेल्ह्याच्या पुढे साधारण १५किमी वर एका खिंडीच्या तोंडाशी सिंगापूरसाठी उजव्या हाताला फाटा फुटतो. रुपेश ने अजून एका ठिकाण बद्दल माहीती आणली होती. "केळानेश्वर" सह्याद्रीच्या कुशीत गर्द झाडीत वसलेलं एक शिवालय. वाटेत एका गावकर्याला केळानेश्वर बद्दल विचारले. गावाकडची माणस अगदी मनमोकळी असतात. त्याने आम्हाला रस्ता नीट समजावून सांगीतला. केळानेश्वर साठी सिंगापूर फाट्या पासून अजून पुढे जाव लागत. त्या खिंडीच्या पुढला पहिलाच उजवा रस्ता सरळ केळानेश्वरला जातो. रस्ता मातीचा होता. आम्ही विचारत विचारात निघालो. सकाळी सकाळी शेतीची काम सुरु होती. त्यांचा कडून कळाल अरे मंदिर मागेच राहील. एका ठिकाणी आम्ही खाली जाणारी पायवाट बगायचं चुकलो होतो. तीथून मंदीर अगदी केळानेश्वर होत. गर्द वनराई ने वेढलेलं. आम्ही गेलो तेव्हा मंदिराच्या जीर्णोद्धाराची तयारी सुरु होती. मंदिर अगदीच दाट झाडीत आहे. तीथे आत गाडी टाकताना सुद्धा थबकलोच एव्हडी झाडी. मंदिराच्या बाहेरच काही देवदेवतांच्या मूर्ती आणी नंदी विराजित होते. मंदिराच्या आवारात भरपूरशा वीरगळी दिसून येतात. मस्त वाटल तीथे २ क्षण थांबायला. हे एक unplanned ठिकाण चांगलच मनाला भावलं. या मंदिराच्या पुनर्बांधणीत त्याच दिव्यत्व टिकून रहाव एवढीच इच्छा.
इथून एक shortcut रस्ता वरती सिंगापूरच्या रस्त्याला लागतो. तो रस्ता एका private resort साठीचा आहे. Resort आणी plotting इकडे पण सुरु झालेत. टेकडी वजा घाटाचा रस्ता चढून आम्ही वरच्या रस्त्याला आलो. माहीती प्रमाणे एकालगाव सिंगापूर पर्यंत चा रस्ता व्यवस्थित आहे. पण पुढे मोहरी साठी जास्त बिकट वाट आहे. आम्ही निघालो डोंगराला वळसे घालत घाट चढत. मध्ये एकाठिकाणी सपाटीवर लिंगाण्याच पाहील दर्शन झाल. तो एकमेकाद्वितीय सुळका आकाशात झेपावत होता. त्याचा पल्याडच दुर्गराज खुणावत होता.
थोडी फोटोगिरी केली आणी गाडी ला टांग मारून वाट धरली. पुढे डाव्या हाताला खाली सिंगापूर रहात. माहिती साठी सांगतो. विल्ह्याहून सिंगापूर पर्यंतची ST महामंडळाची बस आहे. आम्ही सरळ निघालो आणी मोहरी ला बाळू मोरेंच्या आवारातच गाडी लावली. यांचा कडे भटक्यांसाठी राहणे जेवण आणी वाटाड्याची सोय होते. जेवण लागे पर्यंत गाव फिरून आलो. मोहरीच्या बाजूने रायगडास जाण्यास भरपूर वाटा आहेत. यातील बोराट्याची अवघड प्रकारात मोडते. ही हरिश्चंद्र गडाच्या नळीच्या वाटे प्रमाणे अखंड दगडाने भरलेली आहे. जेवण उरकल्यावर आम्ही मुख्य कामास सुरुवात केली ज्याची कित्येक दिवसापासून वाट बगत होतो. लिंगाणा दर्शन. बाळूचा मोठा भाऊ वाटाड्या म्हणून होता.
गावातून अंदाजे अर्ध्या तासात आपण रायलिंग पठारावर पोहोचतो. पठाराच्या अलीकडेच एक दगडाने भरलेली घळ दिसते तीच ही बोराट्याची नाळ. वाटेत चुकायची शक्यता नाही. सगळी कडे मार्किंग केलेलं आहे. जस रायलिंग कडे कूच करत होतो तस लिंगाण्याची भव्यता दिसून येत होती. रायलिंग वरून लिंगाणा जो दिसतोना तो अगदी अप्रतीम. अगदी मोठा सरळ ताशीव कडा. लिंगाणा किल्ला म्हणजे सह्याद्रीचा दागिनाच. लिंगाणा चढण्यासाठी Rock Climbing करता आल पाहिजे. लिंगाण्याला बघून आम्ही इथेच हात जोडले. दुसरा एक group लिंगाण्यावर चढाई करत होता. लिंगाण्याच्या उजव्या बाजूला पाने गाव आणी डाव्या बाजूला दापोली आहे.
नेहमी प्रमाणे रुपेश ने इथे महाराजांची घोषणा दिली. महाराजांच्या जयजयकाराचा आवाज लिंगाण्या वर घुमला. आमच्या घोषणेला लिंगाण्यावर चढाई करणाऱ्या group नेही प्रतीसाद दिला. आम्ही वेगवेगळे group जरी असलो तरी सह्याद्री आणी शिवाजी या दुव्याने जोडले गेलेलोय. संपूर्ण घोषणा होई पर्यंत त्यांनी त्याचं काम थांबवलेल.
सलाम!!! सलाम त्या राजाला…
हाही प्लान भरपूर दिवसांचा डोक्यात होता. मी रुपेश समीर सोमनाथ अशी चौकडी तयार होती. रुपेश ने मला शिवाजी नगर हून उचलल गाडीला kick मारली आणी निघालो. आमचा नाश्ता बाकी होता तो सिंहगड पायथा डोणजे ला उरकला. येत्या २ दिवसात आम्ही लिंगाणा दर्शन रायलिंग पठार बोराट्याची नाळ वरदायिनी देवी वळणकोंड सिंगापूरची नाळ अश्या भल्यामोठ्या area त भटकणार होतो. रायलिंग पाठरासाठीच शेवटच गाव आहे मोहरी. तिथल्या बाळू मोरे यांच्याशी contact झाला. त्यांनी कस यायचं . . . गाडी कुठ पर्यंत येईल अस सगळ सांगीतल. एव्हाना आम्ही सिंहगड घेरा डोणजे मागे टाकल होत. तीथून पाबे खिंडीतून वेल्हा आणी मग तोरण्याला वळसा घालून पुढे एकलगाव सिंगापूर मोहरी अस जायचं होत.पाबे खिंड चढून आलो तस तोरण्याने दर्शन दिले. तो बिचारा अजूनही धगांमध्ये च लपला होता. . . . सकाळच्या कोवळ्या उन्हात आणी धुक्यात समोरची valley सुंदर दिसत होती.
वेल्ह्याच्या पुढे साधारण १५किमी वर एका खिंडीच्या तोंडाशी सिंगापूरसाठी उजव्या हाताला फाटा फुटतो. रुपेश ने अजून एका ठिकाण बद्दल माहीती आणली होती. "केळानेश्वर" सह्याद्रीच्या कुशीत गर्द झाडीत वसलेलं एक शिवालय. वाटेत एका गावकर्याला केळानेश्वर बद्दल विचारले. गावाकडची माणस अगदी मनमोकळी असतात. त्याने आम्हाला रस्ता नीट समजावून सांगीतला. केळानेश्वर साठी सिंगापूर फाट्या पासून अजून पुढे जाव लागत. त्या खिंडीच्या पुढला पहिलाच उजवा रस्ता सरळ केळानेश्वरला जातो. रस्ता मातीचा होता. आम्ही विचारत विचारात निघालो. सकाळी सकाळी शेतीची काम सुरु होती. त्यांचा कडून कळाल अरे मंदिर मागेच राहील. एका ठिकाणी आम्ही खाली जाणारी पायवाट बगायचं चुकलो होतो. तीथून मंदीर अगदी केळानेश्वर होत. गर्द वनराई ने वेढलेलं. आम्ही गेलो तेव्हा मंदिराच्या जीर्णोद्धाराची तयारी सुरु होती. मंदिर अगदीच दाट झाडीत आहे. तीथे आत गाडी टाकताना सुद्धा थबकलोच एव्हडी झाडी. मंदिराच्या बाहेरच काही देवदेवतांच्या मूर्ती आणी नंदी विराजित होते. मंदिराच्या आवारात भरपूरशा वीरगळी दिसून येतात. मस्त वाटल तीथे २ क्षण थांबायला. हे एक unplanned ठिकाण चांगलच मनाला भावलं. या मंदिराच्या पुनर्बांधणीत त्याच दिव्यत्व टिकून रहाव एवढीच इच्छा.गावातून अंदाजे अर्ध्या तासात आपण रायलिंग पठारावर पोहोचतो. पठाराच्या अलीकडेच एक दगडाने भरलेली घळ दिसते तीच ही बोराट्याची नाळ. वाटेत चुकायची शक्यता नाही. सगळी कडे मार्किंग केलेलं आहे. जस रायलिंग कडे कूच करत होतो तस लिंगाण्याची भव्यता दिसून येत होती. रायलिंग वरून लिंगाणा जो दिसतोना तो अगदी अप्रतीम. अगदी मोठा सरळ ताशीव कडा. लिंगाणा किल्ला म्हणजे सह्याद्रीचा दागिनाच. लिंगाणा चढण्यासाठी Rock Climbing करता आल पाहिजे. लिंगाण्याला बघून आम्ही इथेच हात जोडले. दुसरा एक group लिंगाण्यावर चढाई करत होता. लिंगाण्याच्या उजव्या बाजूला पाने गाव आणी डाव्या बाजूला दापोली आहे.
सलाम!!! सलाम त्या राजाला…
No comments:
Post a Comment